معرفت فلسفی

سال پانزدهم، شماره اول، پیاپی 57، پاییز 1396

مهدی همازاده ابیانه / دکتری فلسفه ذهن پژوهشکده علوم شناختی تهران                       Mhomazade@yahoo.com

سیدابوالقاسم حسینی ژرفا / استادیار دانشگاه ادیان و مذاهب                                                   azharfa@gmail.com

دریافت: 14/9/95 ـ پذیرش: 30/3/96

چکیده

این مقاله با ارائة مختصری از نظریة فرگه دربارة اسامی خاص، اشکالاتی را که کریپکی علیه این تئوری اقامه کرده بررسی نموده است. نویسندگان با تفکیک دو تعبیر مختلف از نظریة فرگه ـ که کریپکی نیز بدان اذعان دارد ـ تعبیر اول را در برابر اشکال کریپکی پیرامون ضرورت در جهان های ممکن، ناکام می داند. سپس با بیان دو تقریر (ذهنی و عینی) از تعبیر دوم تئوری فرگه، اشکال کریپکی علیه تقریر عینی، با استناد به موارد اشتباه کاربران زبان در ارتباط دادن یک دسته اوصاف به یک مدلول خارجی را نیز وارد می بیند؛ اما نگارندگان در ادامه با طرح اشکالات مختلف کریپکی علیه تقریر ذهنی، به دفاع از این تقریر در برابر اشکالات مذکور برمی خیزند و جز دربارة جملات وجودی (اثباتی و سلبی)، اشکالات دیگر را در زمینة معماهای این همانی و جایگزینی و... پاسخ می گوید. مقاله در پایان نتیجه می گیرد که تقریر ذهنی از تعبیر دوم تئوری فرگه، کمترین اشکالات و بیشترین قدرت تبیین را داراست و نسبت دو گروه تئوری های «دلالت/ارجاع مستقیم» و «تعبیر اول تئوری فرگه»، موجه تر به نظر می‏رسد.

کلیدواژه ها: فرگه، کریپکی، نام های خاص، دلالت، اوصاف معرف.