Ma`rifat Falsafi, Volume 22, Issue 1, No 85, Year 2025 , Pages 39-58

    The position of Revealed Teachings in Islamic Philosophy

    Writers:
    ✍️ Rasool Naderi / A 4th grade student of jurisprudence and principles of fiqh, Qom Seminary and M. A. holder of Philosophy and Islamic Theology, Baqir-ul-Uloom University. / rslnaderi@gmail.com
    Abdolhosein Khosropanah / A professor of philosophy Dept. Research Institute for Islamic Culture and Thought. / Akhosropanah@yahoo.com
    dor 20.1001.1.17354545.1403.22.1.3.1
    doi 10.22034/marefatfalsafi.2025.2020876
    Abstract: 
    The main issue of this paper, which has been analyzed and described using an analytical-descriptive method, is to identify the position of revealed teachings in Islamic philosophy, with an emphasis on the philosophical texts of the three major schools of philosophy. The findings of the research show that revealed teachings can be examined in philosophy from two perspectives: As the origin of an argument or as a function unrelated to the origin of an argument. Sayings of the infallible cannot serve as the origin of an argument, because in addition to the issues related to their chain of transmission, they must have certain and clear meaning, that the circumstances of their issuance must be clear, and ultimately, their truth must be proven through a valid syllogism. Therefore, they require efforts to establish a sound argument. In the process of compiling philosophical issues, revealed teachings have assisted in formulating questions for philosophy, presenting an accurate picture of certain philosophical matters, and providing general guidance and orientation to Muslim philosophers. In the position of judgment, philosophers have made use of revealed teachings in discovering certain arguments or fallacies in philosophical reasoning that appeared to be sound or were used as supportive evidence for their own philosophical arguments.
    چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
    Title :جایگاه آموزه های نقلی در فلسفه اسلامی
    Abstract: 
    مسئلة اصلی این تحقیق که با روش تحلیلی ـ توصیفی بررسی شده، شناخت جایگاه آموزه‌های نقلی در فلسفة اسلامی با تأکید بر متون فلسفی سه مکتب اصلی فلسفه است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد آموزه‌های نقلی از دو جهت می‌تواند در فلسفه بررسی گردد: به‌عنوان مبدأ برهان یا کارکردی غیر مبدأ برهان. قول معصوم نمی‌تواند مبدأ برهان قرار گیرد؛ زیرا علاوه بر مباحث سندی، باید مدلول یقینی داشته باشد، جهت صدور روشن باشد و در نهایت، با یک قیاس واقع‌نمایی کلام معصوم اثبات شود. بنابراین نیازمند تلاش برای به دست آوردن استدلال است. آموزه‌های نقلی در مقام گردآوری در مسئله‌سازی برای فلسفه و ارائة تصویر صحیح از برخی مسائل فلسفی و ارائة جهت‌دهی‌های کلی به فیلسوفان مسلمان مدد رسانده است. در مقام داوری، فیلسوفان در کشف برخی برهان‌ها یا برخی مغالطات در استدلال‌های فلسفی که در ظاهر برهانی بوده‌اند یا به‌عنوان مؤید برهان‌های فلسفی خود، از آموزه‌های نقلی بهره برده‌اند.
    References: 
    • ابن‌سهلان ساوی، عمر بن سهلان (1383). البصائر النصیریة فی علم المنطق. تحقیق حسن مراغی. تهران: شمس تبریزی.
    • ابن‌سینا، حسین‌ بن عبدالله (1326). تسع رسائل فی الحکمة و الطبیعیات. قاهره: دارالعرب.
    • ابن‌سینا، حسین‌ بن عبدالله (1381). الاشارات و التنبیهات. تحقیق مجتبی زارعی. قم: بوستان کتاب.
    • ابن‌سینا، حسین‌ بن عبدالله (1382). الاضحویة فی المعاد. تحقیق حسن عاصی. تهران: شمس تبریزی.
    • ابن‌سینا، حسین‌ بن عبدالله (1980). عیون الحکمه. تحقیق عبدالرحمن بدوی. بیروت: دارالقلم.
    • ابن‌سینا، حسین‌ بن عبدالله (1379). النجاة من الغرق فى بحر الضلالات. تصحیح محمدتقی دانش‌پژوه. تهران: دانشگاه تهران.
    • ابن‌سینا، حسین‌ بن عبدالله (1404ق). الشفاء (الطبیعیات). قم: کتابخانة آیت‌الله مرعشی نجفی.
    • ابن‌سینا، حسین‌ بن عبدالله (1428ق). الشفاء. قم: ذوی‌القربی.
    • ابن‌سینا، حسین‌ بن عبدالله (بی‌تا). رسائل. قم: بیدار.
    • ابن‌کمونه (1402 ق)، الجدید فى الحکمة. مقدمه، تحقیق و تعلیق حمید مرعید الکبیسی. بغداد: جامعه بغداد.
    • بغدادی، ابوالبرکات (1373). المعتبر فى الحکمه. اصفهان: دانشگاه اصفهان.
    • بهمنیار، ابن‌ مرزبان (1375). التحصیل. تصحیح مرتضی مطهری. تهران: دانشگاه تهران.
    • جوادی آملی، عبدالله (1372). تحریر تمهید القواعد. قم: الزهراء.
    • حسین‌زاده، محمد (1394). معرفت‌شناسی در قلمرو گزاره‌های پسین، قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
    • حلی، حسن بن یوسف (1371). الجوهر النضید فی شرح التجرید. تصحیح محسن بیدارفر. قم: بیدار.
    • خسروپناه، عبدالحسین (1392). تبیین رویکردها و فرایند روش‌شناختی حکمت اشراق. جاودان خرد، 24، 65-80.
    • رحیمیان، سعید و رهبری، مسعود (1390). جایگاه معرفت‌شناختی عقل فعال در اندیشة ابن‌سینا. اندیشة نوین دینی، 38، 71-94.
    • سبزواری، ملاهادی (1369). شرح المنظومه. تعلیقه حسن حسن‌زاده آملی. تهران: ناب.
    • سلیمانی امیری، عسکری (1395). اصول و قواعد برهان. قم: حکمت اسلامی.
    • سهروردی، شهاب‌الدین (1356). سه رساله. تصحیح ‌نجفقلی حبیبی. تهران: بی‌نا.
    • سهروردی، شهاب‌الدین (1372). مجموعه مصنفات شیخ اشراق. تصحیح هانری کربن و دیگران. تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
    • شهرزوری، شمس‌الدین محمد (1383). رسائل الشجرة الالهیة فى علوم الحقائق الربانیه. تصحیح نجفقلی حبیبی. تهران: مؤسسة پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
    • صدرالمتألهین (1354). المبدأ و المعاد. تهران: انجمن حکمت و فلسفه ایران.
    • صدرالمتألهین (1360الف). اسرار الآیات. تصحیح محمد خواجوی. تهران: انجمن حکمت و فلسفه.
    • صدرالمتألهین (1360ب). الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیه. تصحیح سیدجلال‌الدین آشتیانی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
    • صدرالمتألهین (1361). العرشیه. تصحیح غلامحسین آهنی. تهران: مولی.
    • صدرالمتألهین (1362). اللمعات المشرقیة فى الفنون المنطقیه. تصحیح عبدالمحسن مشکاة الدینی. تهران: آگاه.
    • صدرالمتألهین (1363الف). المشاعر. تصحیح هانری کربن. تهران: کتابخانة طـهوری.
    • صدرالمتألهین (1363ب). مفاتیح الغیب. تصحیح محمد خواجوی. تهران: مؤسسة تحقیقات فرهنگی.
    • صدرالمتألهین (1366). تفسیر القرآن الکریم. تصحیح محمد خواجوی. قم: بیدار.
    • صدرالمتألهین (1375). مجموعه رسائل فلسفی صدرالمتألهین. تحقیق و تصحیح حامد ناجی. تهران: حکمت.
    • صدرالمتألهین (1422ق). شرح الهدایة الاثیریه. بیروت: مؤسسة ‌التاریخ العربی.
    • صدرالمتألهین (1981). الحکمة المتعالیة فی الاسفار الاربعة‌ العـقلیة‌. بیروت: دار احیاء التراث.
    • طوسی، خواجه نصیرالدین ( 1361). اساس الاقتباس. تصحیح مدرس رضوی. تهران: دانشگاه تهران.
    • طوسی، خواجه نصیرالدین ( 1375). شرح الاشارات و التنبیهات. قم: البلاغه
    • عبودیت، عبدالرسول (1382). آیا فلسفة اسلامی داریم؟ معرفت فلسفی، 1 و 2، 27-42.
    • عبودیت، عبدالرسول (1385). درآمدی به نظام حکمت صدرایی. قم و تهران: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) و سمت.
    • فارابی، ابونصر، (1408ق). المنطقیات. قم: کتابخانة آیت‌الله مرعشی نجفی.
    • فخر رازی، محمد بن عمر (1986). لباب الاشارات و التنبیهات. تحقیق احمد حجازی السقاء. قاهره: مکتبة الکلیات الازهریه.
    • فرامرز قراملکی، احد (1388). روش‌شناسی فلسفة ملاصدرا. تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
    • مصباح یزدی، محمدتقی (1386). شرح برهان شفا. قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره).
    • یزدان‌پناه، یدالله (1397). تأملاتی در فلسفة اسلامی. قم: کتاب فردا.
    Cite this article: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Naderi, Rasool, Khosropanah, Abdolhosein.(2025) The position of Revealed Teachings in Islamic Philosophy. Ma`rifat Falsafi, 22(1), 39-58 https://doi.org/10.22034/marefatfalsafi.2025.2020876

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Rasool Naderi; Abdolhosein Khosropanah."The position of Revealed Teachings in Islamic Philosophy". Ma`rifat Falsafi, 22, 1, 2025, 39-58

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Naderi, R, Khosropanah, A.(2025) 'The position of Revealed Teachings in Islamic Philosophy', Ma`rifat Falsafi, 22(1), pp. 39-58

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Naderi, R, Khosropanah, A. The position of Revealed Teachings in Islamic Philosophy. Ma`rifat Falsafi, 2025; 22(1): 39-58