معرفت فلسفی، سال دوازدهم، شماره چهارم، پیاپی 48، تابستان 1394، صفحات 81-

    تحلیل هستى شناختى مصلحت در المیزان

    نوع مقاله: 
    پژوهشی
    نویسندگان:
    مهدی برهان مهریزی / *استادیار - دائره المعارف آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) / politicsmag@qabas.net
    مجتبی مصباح / *دانشیار - گروه فلسفه مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) / M-mesbah@Qabas.net
    چکیده: 

    براساس دیدگاه علّامه طباطبائى، «مصحلت» داراى وجودى واقعى است. داشتن وجود واقعى، به معناى داشتن مابازاى خارجى نیست، بلکه مصلحت از مفاهیم فلسفى است که منشأ انتزاع واقعى دارد. تبیین هاى گوناگونى بر واقعى بودن مصلحت ارائه شده است؛ از جمله اینکه مصلحت، امر وجودى و مستمرى است که مقتضاى طبیعت اشیاست؛ پشتوانه اعتباریات بوده، نفس حکم و فعل الهى است؛ نشانه حکیمانه بودن فعل است و ملاک حسن و خیر تکوینى مى باشد. با دقت در آثار علّامه طباطبائى، چهار نحوه هستى براى مصلحت مى توان بیان کرد: هستى واقعى خارجى، هستى منحاز از خارج و ذهن، هستى ذهنى و هستى اعتبارى. براساس دیدگاه علّامه، مصلحت داراى مراتب وجودى شدید و ضعیف است و در این نوشتار تشکیک در مصلحت را براساس مصادیق مصلحت که عبارت اند از «حقیقت اشیا»، «غایت»، «فعل» و «جامعه»، تبیین کرده، ظرف تحقق مصلحت را در دو عالم «تکوین» و «تشریع» یافتیم.
     

    Article data in English (انگلیسی)
    متن کامل مقاله: 

    فصل نامه اى علمى ـ پژوهشى در زمینه علوم فلسفى تابستان 1394

    مهدى برهان مهریزى / دانشجوى دکترى فلسفه تطبیقى مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمینى قدس سره

    marifat@qabas.net

    مجتبى مصباح / استادیار گروه فلسفه مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمینى قدس سره                          m-mesbah@qabas.net

    دریافت: 20/6/93               پذیرش: 7/2/94

    چکیده

    براساس دیدگاه علّامه طباطبائى، «مصحلت» داراى وجودى واقعى است. داشتن وجود واقعى، به معناى داشتن مابازاى خارجى نیست، بلکه مصلحت از مفاهیم فلسفى است که منشأ انتزاع واقعى دارد. تبیین هاى گوناگونى بر واقعى بودن مصلحت ارائه شده است؛ از جمله اینکه مصلحت، امر وجودى و مستمرى است که مقتضاى طبیعت اشیاست؛ پشتوانه اعتباریات بوده، نفس حکم و فعل الهى است؛ نشانه حکیمانه بودن فعل است و ملاک حسن و خیر تکوینى مى باشد. با دقت در آثار علّامه طباطبائى، چهار نحوه هستى براى مصلحت مى توان بیان کرد: هستى واقعى خارجى، هستى منحاز از خارج و ذهن، هستى ذهنى و هستى اعتبارى. براساس دیدگاه علّامه، مصلحت داراى مراتب وجودى شدید و ضعیف است و در این نوشتار تشکیک در مصلحت را براساس مصادیق مصلحت که عبارت اند از «حقیقت اشیا»، «غایت»، «فعل» و «جامعه»، تبیین کرده، ظرف تحقق مصلحت را در دو عالم «تکوین» و «تشریع» یافتیم.

     

    کلیدواژه ها: مصلحت، هستى شناختى، وجود واقعى، تشکیک، المیزان، علّامه طباطبائى.



     

    شیوه ارجاع به این مقاله: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    برهان مهریزی، مهدی، مصباح، مجتبی.(1394) تحلیل هستى شناختى مصلحت در المیزان. فصلنامه معرفت فلسفی، 12(4)، 81-

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    مهدی برهان مهریزی؛ مجتبی مصباح."تحلیل هستى شناختى مصلحت در المیزان". فصلنامه معرفت فلسفی، 12، 4، 1394، 81-

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    برهان مهریزی، مهدی، مصباح، مجتبی.(1394) 'تحلیل هستى شناختى مصلحت در المیزان'، فصلنامه معرفت فلسفی، 12(4), pp. 81-

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    برهان مهریزی، مهدی، مصباح، مجتبی. تحلیل هستى شناختى مصلحت در المیزان. معرفت فلسفی، 12, 1394؛ 12(4): 81-