هستي‌شناسي استقرار تصديق عقلاني در نفس از منظر حکمت متعاليه

سال بيستم، شماره اول، پياپي 77، پاييز 1401، ص 45ـ62

نوع مقاله: پژوهشي

عبدالرسول عبوديت/ استاد گروه فلسفه مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني (ره)
احمدحسين شريفي / استاد گروه فلسفه مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره)    sharifi1738@gmail.com
* سيداحمد هاشمي / دانش‌پژوه دکتري حکمت متعاليه مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) ahmad2094@anjomedu.ir     
دريافت: 09/03/1401       پذيرش: 19/07/1401

چکيده
مهم‌ترين پرسش و دغدغه در تحقق و گسترش سبک زندگي اسلامي چگونه مؤمن شدن و چگونه مؤمن ماندن است. پاسخ اين پرسش در گرو فهميدن هستي‌شناسي ايمان مطلوب در نفس است. تبيين حقيقت ايمان و تعيين دقيق جايگاه آن در مراتب نفس و شناخت عوامل اصلي دخيل در تحقق و ثبات ايمان به صورت منظم و منطقي در يک ساختار منسجم نفساني، ما را به هستي‌شناسي ايمان مطلوب در نفس مي‌رساند. هدف این مقاله، رسيدن به اين مهم براساس مباني علم‌النفس فلسفي حکمت متعاليه، با روش تحليل و بررسي‌ عقلاني است. ایمان مطلوب استقرار تصديق عقلاني در نفس است. این استقرار در مرتبه مثالي جزئي نفس و از طريق رسيدن به وضعيت ملکه محقق مي‌شود. اين امر از طريق تنزل ادراکي در دو مرحله و تثبيت و استحکام ادراکات تنزل يافته به واسطه تلقين، توجه نفس و انجام اعمال اختياري متناسب صورت مي‌گيرد.

کليدواژه‌ها: ايمان مطلوب، حکمت متعاليه، علم‌النفس، تصديق عقلاني مستقر، تنزل ادراکي، اعمال اختياري، حس مشترک.