صفحهها:
27-52
تاریخ دریافت: 1394/10/15
تاریخ پذیرش: 1395/09/27
چکیده:
یکى از فروع مهم اصل علیت، قاعده سنخیت علت و معلول است که موجب تقابل فیلسوفان مدافع این قاعده با مخالفان آن شده است. این مخالفت ها را با توجه به دو معناى حداقلى و حداکثرى سنخیت، مى توان به دو دسته تقسیم کرد: معناى حداقلى سنخیت در نظام هاى فلسفى پیش از حکمت متعالیه معنا مى یابد و معناى حداکثرى نیز با توجه به مبانى خاص حکمت متعالیه چون اصالت وجود و تشکیک وجود تبیین مى گردد. مخالفان معناى حداقلى سنخیت، متکلمان و به ویژه اشاعره هستند و مخالفان معناى حداکثرى سنخیت شامل گروه هاى مختلفى از جمله برخى از فیلسوفان مخالف حکمت متعالیه، برخى اصولیین و نیز تفکیکى ها هستند. در این مقاله به تحلیل و نقد مخالفان معناى حداکثرى و پاسخ به آنها بر مبناى حکمت متعالیه مى پردازیم.
Article data in English (انگلیسی)
شیوه ارجاع به این مقاله:
RIS
Mendeley
BibTeX
APA
MLA
HARVARD
VANCOUVER
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
مرزانی، حجت الله.(1395) بررسى دیدگاه مخالفان قاعده حداکثرى سنخیت علت و معلول. فصلنامه معرفت فلسفی، 14(2)، 27-52
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
حجت الله مرزانی."بررسى دیدگاه مخالفان قاعده حداکثرى سنخیت علت و معلول". فصلنامه معرفت فلسفی، 14، 2، 1395، 27-52
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
مرزانی، حجت الله.(1395) 'بررسى دیدگاه مخالفان قاعده حداکثرى سنخیت علت و معلول'، فصلنامه معرفت فلسفی، 14(2), pp. 27-52
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
مرزانی، حجت الله. بررسى دیدگاه مخالفان قاعده حداکثرى سنخیت علت و معلول. معرفت فلسفی، 14, 1395؛ 14(2): 27-52