Ma`rifat Falsafi, Volume 22, Issue 2, No 86, Year 2025 , Pages 77-96

    An Examination of Nietzsche’s Anthropology as per the Thought of Shahid Motahhari

    Article Type: 
    Research
    Writers:
    ✍️ Aziz Javanpour Heravi / An associate professor, Dept. of Islamic philosophy and theology, Islamic Azad University, Tabriz. / a.javanpour@iaut.ac.ir
    ghader faghihi / A PhD. student of Islamic philosophy and theology, Islamic Azad University, Tabriz. / ghaderfaghihi1@gmail.com
    Hossein Norouzi / An assistant professor, Dept. of Islamic philosophy and theology, Islamic Azad University, Tabriz. / dr.norozi.tab@gmail.com
    dor 20.1001.1.17354545.1403.22.2.5.5
    doi 10.22034/marefatfalsafi.2025.5000143
    Abstract: 
    Nietzsche's views have left a significant impact on various fields of contemporary knowledge and have influenced modern Western thought. The most fundamental issue Nietzsche saw facing the Western world in his time was a profound cultural and political crisis, for which he proposed solutions rooted in two central questions: that of anthropology and that of theology. Through the present inquiry, which employs a descriptive-analytical method to examine Nietzsche's anthropology according to Shahid Motahhari, it becomes evident that Nietzsche believes in three types of transformation in the field of anthropology: a) the camel-like nature of man; b) the lion-like nature of man; and c) the child-like nature of man. In his view, man is the sickest, most indecisive, most fickle, and the most unstable of animals. The true value of man comes from his strength, and his spirit is born from his body. The most important element in Nietzsche’s anthropology is the concept of the 'Übermensch' (superhuman), who, in the pursuit of power, tramples upon all human values. Nietzsche's anthropology is grounded in his philosophical system in the fields of epistemology, ontology, and theology. Therefore, the critique of his anthropological views can only be accomplished through a critique of his underlying principles, which, at the conclusion of this paper, will be briefly assessed with reference to the ideas of Shahid Motahhari.
    چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
    Title :بررسی انسان‌شناسی نیچه برپایه اندیشه‌های شهید مطهری
    Abstract: 
    دیدگاه‌های نیچه تأثیر زیادی بر حوزه‌های گوناگون دانش امروزی برجای گذاشته و اندیشة غربی معاصر را تحت تأثیر قرار داده است. بنیادی‌ترین مسئله‌ای که نیچه جهان غرب را در روزگار خود با آن مواجه می‌دید، بحران عمیق فرهنگی ـ سیاسی بود که وی راه‌حل آن ‌را در دو مسئلة «انسان‌شناختی» و «خداشناختی» می‌دانست. از رهگذر جستار حاضر که با روش توصیفی ـ تحلیلی به بررسی انسان‌شناسی نیچه بر پایة اندیشه‌های شهید مطهری پرداخته است، آشکار می‌شود که نیچه به سه نوع دگردیسی در حوزة انسان‌شناسی باور دارد: الف) شترانگاری انسان؛ ب) شیرانگاری انسان؛ ج) بچه‌انگاری انسان. به باور وی، انسان بیمارترین، دودل‌ترین، دمدمی‌ترین و سست‌بنیادترینِ حیوانات اسـت و ارزش حقیقی انسان در نیرومندی او و روحش زاییدة جسم اوست. مهم‌ترین عنصر در انسان‌شناسی نیچه «اَبَرانسان» است که برای رسیدن به قدرت، تمام ارزش‌های انسانی را لگدمال می‌کند. انسان‌شناسی نیچه بر نظام فلسفی‌اش در حوزة معرفت‌شناسی، هستی‌شناسی و خداشناسی استوار است. ازاین‌رو نقد دیدگاه‌های انسان‌شناختی وی تنها در سایة نقد مبانی او میسور است که در پایان نوشتار حاضر به اختصار، مهم‌ترین اندیشه‌های وی با تکیه بر دیدگاه‌های شهید مطهری ارزیابی می‌شود.
    References: 
    • اریکسون، تروند برگ (1390). نیچه و مدرنیته. ترجمة اردشیر اسفندیاری. آبادان: پرسش.
    • اسمیت، گرگوری بروس (1380). نیچه، هیدگر و گذار به پسامدرنیته. ترجمة علیرضا سیداحمدیان. آبادان: پرسش.
    • پیرسون، انسل کیت (1375). هیچ‌انگار تمام عیار: مقدمه‌ای بر اندیشة سیاسی نیچه. ترجمة محسن حکیمی. تهران: خجسته.
    • حقیقی، شاهرخ (1379). گذار از مدرنیته. تهران: آگاه.
    • ضیمران، محمد (1382). نیچه پس از هیدگر، دریدا و دولوز. تهران: هرمس.
    • فروغی، محمدعلی (1387). سیر حکمت در اروپا، به ضمیمه گفتار در روش رنه دکارت. تصحیح و حاشیة امیرجلال‌الدین اعلم. تهران: نیلوفر.
    • کرسون، آندره (1362). فلاسفة بزرگ. ترجمة کاظم عمادی. تهران: آگاه.
    • مطهری، مرتضی (1370). مجموعه آثار. تهران: صدرا.
    • مطهری، مرتضی (1379). مجموعه یادداشت‌های استاد مطهری. تهران: صدرا.
    • مهرگان، آروین (1382). نیچه و معرفت‌شناسی. تهران: طرح نو.
    • نیچه، فریدریش ویلهلم (1376). دجال. ترجمة عبدالعلی دستغیب. آبادان: پرسش.
    • نیچه، فریدریش ویلهلم (1377). اراده قدرت. ترجمة مجید شریف. تهران: جامی.
    • نیچه، فریدریش ویلهلم (1378)، اینک آن انسان. ترجمة بهروز صفدری. تهران: فکر روز.
    • نیچه، فریدریش ویلهلم (1380الف). حکمت شادان. ترجمة جمال آل‌احمد و دیگران. تهران: جامی.
    • نیچه، فریدریش ویلهلم (1380ب). سپیده‌دمان. ترجمة علی عبداللهی. تهران: جامی.
    • نیچه، فریدریش ویلهلم (1381الف). انسان مصلوب. ترجمة رؤیا منجم. تهران: هرمس.
    • نیچه، فریدریش ویلهلم (1381ب). غروب بت‌ها. ترجمة مسعود انصاری. تهران: جامی.
    • نیچه، فریدریش ویلهلم (1382). تبارشناسی اخلاق. ترجمة داریوش آشوری. تهران: آگاه.
    • نیچه، فریدریش ویلهلم (1384الف). انسانی زیاده انسانی. ترجمة ابوتراب سهراب و محمد محقق نیشابوری. تهران: مرکز.
    • نیچه، فریدریش ویلهلم (1384ب). آرواره و سایه‌اش. ترجمة علی عبداللهی. تهران: مرکز.
    • نیچه، فریدریش ویلهلم (1389الف). چنین گفت زرتشت. ترجمة داریوش آشوری. تهران: آگاه.
    • نیچه، فریدریش ویلهلم (1389ب). فراسوی نیک و بد. ترجمة سعید فیروزآبادی. تهران: جامی.
    Cite this article: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Javanpour Heravi, Aziz, faghihi, ghader, Norouzi, Hossein.(2025) An Examination of Nietzsche’s Anthropology as per the Thought of Shahid Motahhari. Ma`rifat Falsafi, 22(2), 77-96 https://doi.org/10.22034/marefatfalsafi.2025.5000143

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Aziz Javanpour Heravi; ghader faghihi; Hossein Norouzi."An Examination of Nietzsche’s Anthropology as per the Thought of Shahid Motahhari". Ma`rifat Falsafi, 22, 2, 2025, 77-96

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Javanpour Heravi, A, faghihi, G, Norouzi, H.(2025) 'An Examination of Nietzsche’s Anthropology as per the Thought of Shahid Motahhari', Ma`rifat Falsafi, 22(2), pp. 77-96

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Javanpour Heravi, A, faghihi, G, Norouzi, H. An Examination of Nietzsche’s Anthropology as per the Thought of Shahid Motahhari. Ma`rifat Falsafi, 2025; 22(2): 77-96