زیبایی

عینیت و ذهنیت زیبایی در فلسفه کانتی و صدرایی

سیدمهدی امام‌جمعه / دانشيار گروه فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه اصفهان     m.amami lta.ui.ac.ir
* سیدمحمدمحسن میرمرشدی / دانشجوی دكتري فلسفه مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني ره    mohsengmirus@gmail.com
دريافت: 12/12/98                  پذيرش: 25/06/99
چکيده
مسئله ذهنیت و عینیت در فلسفه عرصه‎های متفاوتی از زندگی بشری را تحت تأثیر قرار داده است. از جمله این عرصه‎ها فلسفه هنر و به‌ویژه مسئله شناخت زیبایی است. صدرالمتألهين و کانت، دو فیلسوف اسلامی و غربی هستند که در این حوزه کنکاش و نظریات تأثیرگذاری را مطرح کرده‌اند. با مقایسه دیدگاه هر دو فیلسوف می‎توان به این نتیجه رسید که هر دو به گونه‌ای معتقد به دخالت ذهن در درک زیبایی هستند؛ ولی کانت ورای زیبایی ذهنی، زیبایی عینی را قبول ندارد و تمام زیبایی را به ذهن و احساس درک‎شده ناشی از آن بازمی‌گرداند. در مقابل اگرچه صدرالمتألهين ذهن را در درک زیبایی دخیل می‌داند و قائل به درک زیبایی در مرتبه بالاتری از عالم مادی است، اما حقیقت زیبایی را از آن جهت که از اوصاف وجود و مساوق با وجود است، متشخص در خارج لحاظ می کند. صدرالمتألهين با گنجاندن زیبایی تحت معقولات فلسفی و کانت با ذهنیِ صرف دانستن زیبایی، در عمل وجودی مستقل برای زیبایی در نظر نمی‎گیرند.
کلیدواژه‌ها: عینیت و ذهنیت، زیبایی، کانت، صدرالمتألهين، مکتب صدرایی.
 

 


 

سال انتشار: 
1399
شماره مجله: 
70
شماره صفحه: 
115

تعریف عام و خاص زیبایی، ناظر بر حقیقت هستی‌شناختی آن مبتنی بر آرای صدرالمتألهين

* مهدی امیني / دکتری حکمت هنرهای دینی دانشگاه اديان و مذاهب و مدرس دانشگاه سوره تهران     mahdi.amin63@gmail.com 
محمد فنایی اشکوري / استاد گروه فلسفه مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره    fanaei.ir@gmail.com
عبدالله فتحي / استادیار گروه فلسفه مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره    abdollahfathy@yahoo.com
دريافت: 04/08/98                  پذيرش: 15/04/99
چکيده
در مقاله پیش‌رو این مسئله به بحث گذاشته شده که چگونه می‌توان تعریف واحدی از زیبایی ارائه کرد که اتصاف وجودات امکانی و وجود واجب‎تعالی بدان منعی نداشته باشد؟ نویسندگان تلاش کرده‌اند با ایده گرفتن از روش «تحلیل مفهومی» شیخ اشراق و با استناد بر آرای هستی‌شناختی صدرالمتألهين، تعریفی عام از زیبایی ارائه کند؛ به نحوی که هم وجود واجب و هم موجودات امکانی را دربر گیرد. زیبایی مبتنی بر تشکیک خاصی وجود عبارت است از: «تحقق نحوه وجودِ کمالی در صورت»، و بر پایه وحدت شخصی وجود عبارت است از «نحوه تجلی یا ظهور کمالات وجود مطلق در صورت». با اضافه کردن قیوداتی به تعریف یادشده، می‌توان تعاریف اختصاصی از زیبایی نیز ارائه کرد. نویسندگان جهت دستیابی به تعاریف عام و خاص یادشده با انکار مستدل حیثیت ماهوی برای زیبایی، حیثیت وجودی را برای آن ثابت دانسته است و در ادامه به تحلیل و استخراج مفاهیم فلسفی پرداخته‌اند که بیانگر نسبت وجود و زیبایی هستند.
کلیدواژه‌ها: زیبایی، تجلی، صورت، تحلیل مفهومی، تشکیک.
 

سال انتشار: 
1399
شماره مجله: 
69
شماره صفحه: 
123
محتوای تغذیه