TY  - JOUR
ID  - 5002034
TI  - ارزیابی مطلق در فلسفۀ هگل بر اساس نَفَس رحمانی در اندیشه مولوی
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 4
LA  - fa
SN  - 1735-4545
AU  - Mansor, Mahdavi
AD  - عضو هیئت علمی - فلسفه دانشگاه باقرالعلوم (علیه السلام)
Y1  - 2026
PY  - 2026
VL  - 23
IS  - 3
SP  - EP  - DO  - 10.22034/marefatfalsafi.2025.5002034
AB  - هدف این نوشتار کشف تفاوت‌های نظرگاه هگل و مولوی درخصوص مطلق است. بر این اساس ابتدا مفهوم مطلق و ظهور آن در امور مختلف از منظر هگل را بررسی می‌کنیم. از نگاه هگل مطلق در منطق، طبیعت و روح خود را نشان می‌دهد. ظهور مطلق در روح مبتنی بر سه‌پایه‌های متعددی که سرانجام به مثال مطلق می‌رسد. طبق نگاه هگل سیر سه‌پایه‌های مختلف در نهایت به مطلق می‌رسد این منظر حاکی از اندیشۀ وحدت وجودی اوست. وی در آثار خود به اهمیت این موضوع اشاره داشته و اذعان می‌کند که مولوی در این زمینه فردی پیشتاز است. از این رو می‌کوشیم نفس رحمانی را با مطلق مقایسه کنیم. چرا که نفس رحمانی هم بر اساس نگاهی وحدت‌گرایانه به هستی شکل گرفته است. تبین مفهومی نفس رحمانی و تشریح ظهور آن در تعینات حقی و خلقی تا حدود زیادی میزان شباهت نظرگاه هگل و مولوی را نشان خواهد داد. با این‌همه به نظر می‌رسد تفاوت‌های بسیاری بین این دو متفکر در خصوص بساطت، ایجاد و ... مطلق وجود دارد.
UR  - https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/5002034
L1  - ER  -