@article {
author = {, Mohammad Ali and , Fatemeh},
title = {نگاهى به بازى زبانى احساسات},
journal = {معرفت فلسفی 31/بهار 90},
volume = {8},
number = {3},
pages = {173-193},
year  = {2011},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {It is common place to consider feelings as private; but Wittgenstein disagrees. He believes such an idea leads to agnosticism and solipsism. According to the common understanding, feelings are private in two senses: 1. in an epistemological sense, which has two aspects: a) only an individual can know one’s own feelings; b) no one can know others’ feelings (Wittgenstein believes that the first aspect is meaningless and the second one is wrong). 2. The second sense is related to “having”, that is, each person has one’s own feelings; therefore, there are no similar feelings in two different persons (Wittgenstein insists that this sense is wrong too).
This article tries to show that Wittgenstein considers the privacy of feelings a merely grammatical subject, without designating a private matter. Of course, he thinks that feelings can be private as far as they remain secrete and have no external expression.
},
keywords = {Feelings, Private, knowledge, Having, Grammar, Secret, Wittgenstein., },
title_fa = {نگاهى به بازى زبانى احساسات},
abstract_fa ={پندار غالب آن است که احساسات خصوصى‏اند؛ امّا ویتگنشتاین با این پندار مخالف است، زیرا اعتقاد دارد: چنین تلقّى‏اى به شکّاکیت و سولیپسیزم منتهى مى‏شود. بنابه برداشت رایج، احساسات در دو معنا خصوصى‏اند: 1. معناى اوّل که با مسئله معرفت سروکار دارد، داراى دو جنبه است: الف) هرکسى تنها خودش مى‏تواند به احساسات خود یقین و شناخت پیدا کند؛ ب) افراد هرگز نمى‏توانند از احساسات خصوصى دیگران آگاهى یابند (ویتگنشتاین نشان مى‏دهد که وجه اوّل بى‏معناست و وجه دوم نادرست.) 2. معناى دوم با «داشتن» مرتبط است؛ برطبق این معنا، هرکسى احساس مخصوص به خود را دارد. و از این‏رو، نمى‏توان دو احساس مانند هم و شبیه به هم داشت (ویتگنشتاین نادرستى این معنا را نیز نشان مى‏دهد.) مقاله حاضر درصدد است نشان دهد که از نظر ویتگنشتاین، فقط به لحاظ دستور زبانى مى‏توان گفت که احساسِ هرکسى تنها به خود او تعلّق دارد؛ نه اینکه این موضوع حاکى از امر خصوصى باشد. البته احساسات از این جهت که به صورت راز باقى بمانند و هیچ نشانه بیرونى از خود بروز ندهند، مى‏توانند خصوصى باشند.
},
keywords_fa = {معرفت ,احساسات ,خصوصى ,داشتن ,دستور زبان ,راز ,ویتگنشتاین. ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/361},
eprint = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/sites/marefatfalsafi.nashriyat.ir/files/article-files/6_OP_2.PDF}
}