@article {
author = {Akbariyan, Reza and Ghasemi, Hosein},
title = {حلّ چالش ثنویت ذهن و عین در حکمت متعالیه ملّاصدرا},
journal = {معرفت فلسفی 31/بهار 90},
volume = {8},
number = {3},
pages = {11-36},
year  = {2011},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {The problem of the relation between subject and object, and the criterion for truth, has been discussed in different philosophical schools. Plato explained realism on the basis of the world of ideas, the pre-existence of soul, and knowledge as remembering. Aristotle sought the unification of subject and object in “immaterial forms”. In the world of Islamic philosophy, a belief in the separation between existence and quiddity led to an emphasis on quiddity and the problem become more pressing. Ibn Sina solved the problem by putting the burden of guarantying the truth of knowledge on the shoulders of God and the Active Intellect.
The authors of is article try to show that Mulla Sadra has dealt with this issue is a different and more efficient way. He unifies subject and object of knowledge by a series of principles such as: principality of existence, gradation in the essence of existence, mental forms’ issuing subsistence to the soul, and intensifying movement of the soul. On the basis of these principles, he unites subject and object in the unitary objective reality of existence. 
},
keywords = {Mental Existence, realism, Subsistence of Issuing, Gradation of Existence, Active Intellect, Pure Forms, Essence of Existence., },
title_fa = {حلّ چالش ثنویت ذهن و عین در حکمت متعالیه ملّاصدرا},
abstract_fa ={از دیرباز، مسئله نسبت ذهن و عین ـ و ملاک واقع‏نمایى آن ـ در مکاتب مختلف فلسفى مطرح بوده است. افلاطون واقع‏نمایىِ ذهن را براساس «وجود عینى مُثُل، وجود پیشینى نفس، و تذکّرى بودن معرفت» تبیین کرد. ارسطو نیز وحدت ذهن و عین را در «صور مجرّد» جست‏وجو نمود. در جهان اسلام، «تمایز وجود و ماهیت» باعث شد تا تقرّر ماهوى بیش از پیش برجسته گردد و معضل وجود ذهنى جدّى‏تر پیگیرى شود. ابن‏سینا بر این اساس بود که «خدا و عقل فعّال» را به عنوان موجوداتِ مجرّد، ضامن این حاکویت دانست. نویسندگان این مقاله تلاش مى‏کنند نشان دهند ملّاصدرا، بهتر از پیشینیان خود، به این مسئله پرداخته است. او ثنویت ذهن و عین را با استفاده از «اصالت وجود، اصل تشکیک در حقیقت وجود، اصل تعلّق جعل به وجود، قیام صدورى صور علمیه به نفس و حرکت اشتدادى نفس»، به وحدت مى‏رساند. او با استفاده از این اصول، هر دو ساحت ذهن و عین را در حقیقت عینیه واحده وجود به وحدت مى‏رساند. تعبیر وى از وجود ذهنى در مرتبه وحدت تشکیکى وجود «وجود ظلّى»، و در مرتبه وحدت شخصى وجود «ظهور ظلّى» است.
},
keywords_fa = {عقل فعّال ,وجود ذهنى ,واقع‏نمایى ,قیام صدورى ,تشکیک در وجود ,صور محض ,حقیقت وجود. ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/355},
eprint = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/sites/marefatfalsafi.nashriyat.ir/files/article-files/1_OP_2.PDF}
}