@article {
author = {ُShojai, Mohammad},
title = {ابطال گرایی در بوته نقد},
journal = {معرفت فلسفی 14، زمستان 1385},
volume = {4},
number = {2},
pages = {147-174},
year  = {2007},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {ابطال گرایی در بوته نقد},
abstract_fa ={در مکتب ابطال گرایی، رابطه میان نظریات و حقایق نه از نوع ایجابی، بلکه سلبی است؛ یعنی با دانستن ابطال های متعددی که به دست آورده ایم، می دانیم جهان بدان گونه که قبلا می اندیشیدیم، عمل نمی کند و آنها باطل شده است. در مکتب «ابطال گرایی»، ابطال ها و سلب ها اصل هستند و تأییدها نقش فرعی ایفا می کنند. نقش ایجابی نظریه را می توان چنین بیان داشت که نظریه جدید واجد تأییداتی است که در نظریه سابق نبوده است. بنابراین، در ابطال گرایی، نمی توان ادعای تطابق کامل یک نظریه با واقعیت را داشت، بلکه می توان گفت: نظریات علمی به تدریج، به حقیقت نزدیک تر می شوند. از آن رو که هر نظریه لاحق فاقد ابطال های سابق است، نظریه لاحق از این بابت که تعدادی از ابطال ها و اشتباه های نظریه سابق را ندارد، کامل تر و به حقیقت نزدیک تر شده است.
},
keywords_fa = {ابطال گرایی ,نظریه سابق ,نظریه لاحق ,واقع نمایی دور ,نقد ,گزاره های حسّی ,کارل پوپر. ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/335},
eprint = {}
}