@article {
author = {Hoseinzadeh yazdi, Mohammad},
title = {معیار صدق گزاره‌های دینی},
journal = {معرفت فلسفی 8، تابستان 1384},
volume = {2},
number = {4},
pages = {87-108},
year  = {2005},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {To find a criterion to show the truth of certain (jazmi )and uncertain (danni )religious statements is one of the most basic and also one of the most difficult problems of epistemology .According to the paper, certainty (jazm )or normal knowledge is sufficient for knowing a religion .Based on this approach (namely sufficiency of certainty or normal knowledge )what is the criterion for the truth of such knowledge? To answer this question, one can enumerate many criteria for evaluating certain and uncertain knowledge . The paper studies these criteria of which the most important are the doctrine of authority in religious epistemology and Shaheed Sadr’s strategy in solving the problem of induction.
These criteria can be used only at times when one cannot base the certain, uncertain and sure (yaqini( )in its general sense )religious statements on sure (in its special sense) statements .Otherwise there is no need for such criteria .According to the paper, basing the former on the later is possible.},
keywords = {intrinsic value of certainty, blindly followed statements rationally followed statements, intrinsic and thematic certainty, doctrine of authority, probability, challenge., },
title_fa = {معیار صدق گزاره‌های دینی},
abstract_fa ={بنیادی ترین مسئله در حوزه معرفت شناسی دینی، که دشوارترینِ آن ها نیز هست، معیار صدق گزاره های ظنی و جزمی دین است. از منظر ما برای معرفت به دین، جزم و علم متعارف و اطمینان کفایت می کند. بر اساس این نگرش، یعنی کفایتِ علم متعارف یا جزم، معیار صدق این گونه معرفت ها چیست؟ در پاسخ به این مسئله، چندین معیار برای ارزیابی معرفت های اطمینانی یا جزمی می توان برشمرد. در این مقال، هر یک از راه حل های مزبور را بررسی کرده ایم، که مهم ترین آن ها دکترین حجیت در معرفت شناسی دینی و راهبرد شهید صدر در حل مسئله استقراست. این راه حل ها در صورتی قابل استنادند که نتوانیم گزاره های ظنی، جزمی و یقینی بالمعنی الاعم دین را بر گزاره های یقینی بالمعنی الاخص مبتنی بدانیم. اما اگر بتوانیم آن معرفت ها و گزاره ها را بر گزاره های یقینی بالمعنی الاخص مبتنی بدانیم، نیازی به آن راه حل ها نیست. از نظر ما چنین ابتنایی ممکن است.
},
keywords_fa = {اعتبار ذاتی یقین ,آموزه حجیت ,گزاره‌های تعبدی و غیرتعبدی ,یقین ذاتی و موضوعی ,احتمال ,تحدی. ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/296},
eprint = {}
}