@article {
author = {Rezaei, Morteza},
title = {شناخت یقینی؛ ممکن یا ممتنع؟},
journal = {معرفت فلسفی 7، بهار 1384},
volume = {2},
number = {3},
pages = {81-122},
year  = {2005},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {The question of the possibility of achieving certainty is an important epistemological issue, in various areas of knowledge, including religion. Today, the denial of such a possibility has become a presupposition in many fields of knowledge, especially in religious studies and philosophical sub-disciplines. In order to inquire about the issue, some questions should be answered. First, what is the meaning of certainty in logics and philosophy? Second, is such type of knowledge accessible? If yes, what are the methods of achieving it? 
In “the Nature of Certainty (Cf. Ma‘rifat-i Falsafi 2/2 (Winter 2005): 4) , ” it was argued that 
1. although certainty describes propositional knowledge, but when defined broadly, it can also qualify knowledge by presence; 
2. in the context of knowledge by representation (‘ilm ˆu©ūli), certainty has one meaning whether it is used in logic, philosophy, theology, or mysticism, and consists of four elements: belief, truth, conviction and persistence;
3. non-susceptibility to doubt is the most essential feature of certainty in all its applications.
Taking the aforementioned conclusions into account, this article tries to find out if certainty with the above qualifications were possible, and given its possibility, what the methods are for achieving such certainty.
},
keywords = {Possibility of Knowledge, Occurrence of Certainty, Methods of Achieving Certainty, reason, Self-evidence, Realms of Certainty., },
title_fa = {شناخت یقینی؛ ممکن یا ممتنع؟},
abstract_fa ={یکی از مهم‏ترین پرسش‏های معرفت‏شناسی، امکان یا عدم امکان شناخت یقینی است. این مسئله هم در قلمرو کل معرفت بشری و هم در ساحت معرفت‏های دینی قابل طرح است. امروزه نفی شناخت یقینی، پیش‏فرض بسیاری از مباحث در حوزه‏های دین‏پژوهی و فلسفه‏های مضاف است. این مقاله به این موضوع مى‏پردازد که آیا معرفت یقینی امکان و وقوع دارد یا اساسا چنین شناختی ناممکن است؟ بایستی بدانیم، اولاً: مفهوم و هویت یقین در دانش‏های عقلی، به ویژه منطق و فلسفه چیست؟ و ثانیا: آیا یقینی که منطق‏دانان و فیلسوفان مراد مى‏کنند، قابل دسترسی است؟ و اگر آری، راه‏های نیل به آن کدامند؟ در کاوشی که در مفهوم یقین در بخش نخست این مقال داشتیم، نتایج زیر به دست آمد: 1. یقین توصیف‏گر شناخت گزاره‏ای است؛ با این حال، با توسعه در مفهوم آن مى‏توان علم حضوری را نیز موصوف آن قرار داد؛ 2. در بستر علم حصولی، چهار کاربرد منطقی، فلسفی، کلامی و عرفانی یقین مشترک، و حاوی چهار مؤلفه: باور، صدق، جزم و زوال ناپذیری است؛ 3. اصلى‏ترین ویژگی در میان تمام کاربردهای یقین خصیصه شک‏ناپذیری است. با عنایت به نتایج فوق، باید گفت: آیا یقین با ویژگى‏های یاد شده، ممکن و دست یافتنی است؟ اگر آری، راه‏های دست‏یابی به آن کدامند؟
},
keywords_fa = {برهان ,امکان شناخت ,وقوع شناخت یقینی ,راه نیل به یقین ,بداهت ,اقلیم‏های یقین. ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/288},
eprint = {}
}