@article {
author = {Humazade Abyane, Mahdi and Zakeri, Mahdi},
title = {ناکارآمدى نظریه «محقق سازى» در تبیین علیت ذهنى با تأکید بر نظریات شومیکر و یابلو},
journal = {معرفت فلسفی 44، تابستان 1393},
volume = {11},
number = {4},
pages = {147-168},
year  = {2014},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {In the present article, the theory of “realization” put forward by physicalists adherent to functionalism, has been investigated from the viewpoint of the extent to which it has been successful in solving the problem of mental causation. The authors show that various versions and editions of that idea have not managed to solve the problem of mental causation; rather they have recessed to typical identity and reductionism, or have involved in double causal determination.
In the present article, Shoemaker’s “subset theory” presented in 2007 and Yablo’s theory of “particularism” presented in 1992 have been explained, both of them as versions of realization theory. The authors have shown that the two theorists have sought to prove the originality and objectivity of mental features (an escape from reductionism) and to present a picture of exerting a causal force by those features. Afterwards, however, by presenting the criticisms of Kim and others, they show the continuity of the problem of causal deprivation and involvement in reductionism in both readings.},
keywords = {mental causation, causal deprivation, double causal determination, quasi-phenomenalism, realization., },
title_fa = {ناکارآمدى نظریه «محقق سازى» در تبیین علیت ذهنى با تأکید بر نظریات شومیکر و یابلو},
abstract_fa ={در این مقاله، نظریه «محقّق سازى» که توسط فیزیکالیست هاى طرفدار نظریه «کارکردگرایى» ارائه شده ـ از دیدگاه میزان توفیق در حل معضل «علیت ذهنى» کانون بررسى قرار گرفته است. نویسندگان نشان مى دهند که تقریرها و ویرایش هاى مختلف از ایده مزبور، همچنان نتوانسته اند معضل علیت ذهنى را برطرف کنند؛ بلکه یا به این همانى نوعى و تحویل گرایى بازگشت کرده اند و یا به تعین علّى مضاعف دچار شده اند.      در این مقاله به طور ویژه «نظریه زیرمجموعه» که شومیکر آن را در سال 2007 ارائه کرده و «نظریه تعین بخشى» که یابلو در سال 1992 مطرح ساخته است تبیین شده اند که در واقع، دو تقریر از نظریه محقق سازى هستند. نویسندگان نشان مى دهند که ارائه دهندگان دو دیدگاه مزبور، سعى در اثبات اصالت و عینیت ویژگى هایى ذهنى (فرار از تحویل گرایى) و ارائه تصویرى از اعمال نیروى علّى توسط این ویژگى ها دارند؛ اما در ادامه، با طرح انتقادات کیم و دیگران، استمرار معضل محرومیت علّى و درافتادن در دام تحویل گرایى در هر دو تقریر، نشان داده شده است.  
},
keywords_fa = {علیت ذهنى ,محرومیت علّى ,تعین علّى مضاعف ,شبه پدیدارگرایى ,محقق سازى ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/2463},
eprint = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/sites/marefatfalsafi.nashriyat.ir/files/article-files/06.pdf}
}