@article {
author = {Nur-Muhammadi, Yahya and Nur-Muhammadi, Mohammad reza},
title = {پیدایش نفس از نگاه فیلسوفان مشاء، صدرالمتألهین و استاد فیاضى},
journal = {معرفت فلسفی 44، تابستان 1393},
volume = {11},
number = {4},
pages = {71-96},
year  = {2014},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {There have been numerous views on eternity or contingency of the soul as well as its being physically or spiritually originated. The Peripatetic philosophers have regarded the soul as an abstract substance originated along with the origination of the body while it is independent of the body. It is compounded with the body through an integrative addition.

Accordingly, it has a correlation with the body. In Mulla Sadra’s view, however, the origination of soul is not as an abstract being; rather, it is the matter that is resonated in its essence. This goes on in a way that the soul, as far as the physiological features are concerned, in addition to vegetative orders and ideal abstraction, i.e. the animal order, reaches the level that deserves its becoming the rational soul and experiences intellectual abstraction. Master Fayyazi holds that the origination of the soul takes place before the body and as an abstract being. The soul, in order to be complete, dominates the body and governs it. The interest and affection established between the body and the soul results in mutual influence between them. He, due to non-efficiency of the intellect in this regard, relies more on transmitted traditions to prove his own view.},
keywords = {soul, origination, eternal, immaterial, Material, Peripatetic, transcendental philosophy, Fayyazi., },
title_fa = {پیدایش نفس از نگاه فیلسوفان مشاء، صدرالمتألهین و استاد فیاضى},
abstract_fa ={دیدگاه هاى بسیارى در حدوث یا قدم و همچنین جسمانیه الحدوث یا روحانیه الحدوث بودن نفس مطرح شده است. مشائیان نفس را جوهرى مجرد مى دانند که با حدوث بدن حادث شده و در عین حال مستقل از بدن است و ترکیبش با بدن، ترکیبى انضمامى است و براین اساس، با بدن ارتباطى تدبیرى و تأثیر و تأثر متقابل دارند؛ اما به اعتقاد صدرالمتألهین حدوث نفس به صورت مجرد نیست، بلکه ماده در ذات و جوهریت خود اشتداد مى یابد. این روند چنان پیش مى رود که نفس از نظر ویژگى هاى فیزیولوژیک، علاوه بر مراتب نباتى و تجرد مثالى، یعنى مرتبه حیوانى، به جایى مى رسد که شایستگى نفس ناطقه شدن را پیدا مى کند و به حسب آن مرتبه، تجرد عقلانى مى یابد. استاد فیاضى، حدوث نفس را پیش از بدن و به صورت مجرد مى داند. نفس در جهت استکمال خود، بر بدن مسلط شده، آن را در اختیار و تحت ولایت خود مى گیرد. علاقه و محبتى که میان نفس و بدن برقرار مى شود، سبب تأثیر و تأثر میان آنها مى گردد. ایشان به دلیل ناکارآمدى عقل در این مسئله، براى اثبات و تبیین دیدگاه خود، بیشتر بر ظهورات نقل تکیه مى کند.  
},
keywords_fa = {نفس ,حکمت متعالیه ,حدوث ,مجرد ,مادى ,مشاء ,قدیم ,استاد فیاضى ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/2460},
eprint = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/sites/marefatfalsafi.nashriyat.ir/files/article-files/03_OP.PDF}
}