@article {
author = {Eshaghi, Hosein},
title = {موانع حکم ‏پذیرى حقیقت هستى},
journal = {معرفت فلسفی 43، بهار 1393},
volume = {11},
number = {3},
pages = {85-97},
year  = {2014},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {Previously in the article entitled “Existence Does not Accept Propositions” we proved with some arguments that existence (meaning the absolute reality) does not accept propositions, and it is not possible for it to have propositions. Thus, we may not consider existence (meaning the absolute reality with all its different perceptions) as the subject of prime philosophy. Now in the present article, which follows the previous one, we attempt to clarify the obstacles that prevent the existence from accepting propositions and becoming the subject of philosophy. Altogether, we have mentioned four obstacles in this article including a) non-plurality of existence; b) refusal of accidents in reality of existence; c) refusal of accident of ‘necessary by itself’ and ‘impossible by itself’; and d) and no demarcation for reality of existence. The present study aims at presenting the obstacles for existence to accept propositions in order to clarify that the subject of prime philosophy is not existence (meaning absolute reality with its different perceptions) },
keywords = {reality of existence, absolute reality, subject of philosophy, existence’s not accepting propositions, the propositions of existence, unity of existence, secondary philosophical intellectual concepts., },
title_fa = {موانع حکم ‏پذیرى حقیقت هستى},
abstract_fa ={پیش‏تر در مقاله «حکم‏ ناپذیرى وجود» با براهینى اثبات کردیم که هستى (به‏معناى مطلق واقعیت)، حکم ‏پذیر نیست، و ممکن نیست که حکمى داشته باشد؛ بنابراین نمى ‏توان موضوع فلسفه اولى را هستى (به ‏معناى مطلق واقعیت با تعابیر گوناگونش) قرار داد. اینک در این مقاله که در امتداد و ادامه همان مقاله است. در تلاشیم تا موانعى را که از حکم ‏پذیرى هستى و موضوع فلسفه شدن آن جلوگیرى مى‏ کنند، روشن سازیم. در مجموع چهار مانع را در این مقاله بیان کرده‏ایم که عبارت‏اند از: 1. کثرت‏ناپذیرى وجود، 2. امتناع عروض بر حقیقت هستى، 3. امتناع عروض «واجب بالذات» و «ممتنع بالذات» بر هستى، 4. بى‏ مرزى حقیقت هستى. هدف این پژوهش پیش‏رو این است که با ارائه موانع حکم‏ پذیرى هستى (به‏ معناى مطلق واقعیت) روشن سازیم که موضوع فلسفه اولى، هستى (به‏ معناى مطلق واقعیت با تعابیر گوناگونش) نیست.
},
keywords_fa = {وحدت وجود ,موضوع فلسفه ,احکام وجود ,حقیقت وجود ,واقعیت مطلق ,حکم‏ ناپذیرى وجود ,معقولات ثانى فلسفى ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/2450},
eprint = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/sites/marefatfalsafi.nashriyat.ir/files/article-files/4_OP_8.PDF}
}