@article {
author = {Tvakkoli, Mohammad hadi and Shirvani, Ali},
title = {بررسى مسئله کلیات از منظر ابن سینا و تفسیر خواجه طوسى از آن با محوریت اشارات و تنبیهات},
journal = {معرفت فلسفی 42، زمستان 1392},
volume = {11},
number = {2},
pages = {49-61},
year  = {2014},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {In the first pages of ‘theology’ in his Ishārāt, Avicenna claims that we may find out an abstract non-sensible thing through investigating the sensible things. By superimposing mixed quiddity over the non-conditioned quiddity, he argues that non-conditioned quiddity is free from the material accidents of mixed quiddities, hence non-sensible. This leads to misunderstanding that he regards the non-conditioned quiddity as existing out of the mind; thus, Khwāja Tūsī, unlike some of his books that regard general entities out of mind as impossible, in interpreting Avicenna’s statement says that non-conditioned quiddity, while non-sensible, is out of mind. This is in spite of the fact that Avicenna, based on his other books, regards general entities existing only in mind. It seems that in Ishārāt, Avicenna is seeking to prove that general entity in mind, i.e. non-conditioned quiddity in mind, is an abstract entity; thus, he prove an abstract being. },
keywords = {general, intellective soul, abstract, sensible, Avicenna, Khwāja Tūsī., },
title_fa = {بررسى مسئله کلیات از منظر ابن سینا و تفسیر خواجه طوسى از آن با محوریت اشارات و تنبیهات},
abstract_fa ={ابن سینا در آغاز الهیات اشارات مدعى مى شود که از تفتیش در محسوسات مى توان به وجود امرى غیرمحسوس و مجرد پى برد. وى از طریق حمل ماهیات مخلوطه بر ماهیت لابشرط استدلال مى کند که ماهیت لابشرط از عوارض مادى ماهیات مخلوطه مبراست و لذا غیرمحسوس است. بیان ابن سینا موهم آن است که وى ماهیت لابشرط مذکور را در خارج از اذهان موجود مى داند، به گونه اى که خواجه طوسى برخلاف برخى دیگر کتبش که وجود امر کلى را در خارج ممتنع مى داند، در تفسیر بیان ابن سینا حکم به خارجیت ماهیت لابشرط در عین نامحسوس بودن مى کند؛ درحالى که به قرینه بیانات ابن سینا در دیگر کتبش، وى امر کلى را تنها در ذهن موجود مى داند. به نظر مى رسد که ابن سینا در اشارات درصدد اثبات آن است که ماهیت لابشرطِ در ظرف ذهن، امرى مجرد است و از همین طریق وجودى مجرد را اثبات مى کند.
},
keywords_fa = {نفس ناطقه ,خواجه طوسى ,ابن سینا ,مجرد ,کلى ,محسوسات ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/2439},
eprint = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/sites/marefatfalsafi.nashriyat.ir/files/article-files/4_OP_7.PDF}
}