@article {
author = {Rezaei, Morteza},
title = {چیستى آفرینش از نگاه ملّاصدرا},
journal = {معرفت فلسفی 37، پاییز 1391},
volume = {10},
number = {1},
pages = {11-39},
year  = {2012},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {Having a clear image of the nature of creation not only gives a true comprehension of the quality of the relation of man with his Creator, but paves the way for being a better servant before God. Considering the comprehensiveness of Mulla Sadra’s philosophy, the important question is what picture he gives of the reality of creation. Taking the works and thoughts of Mulla Sadra into consideration, we find out that he depicts creation in the framework of the theory of manifestation in the light of the theory of particular unity of existence.  Based on this picture, the absolute existence, enjoying all existential perfections, creates the creatures through a process of retrogression and manifestation. What occurs in the process of manifestation is the appearance of the latent attributes and perfections of the absolute existence  the absolute that is present within the determinations and manifestations. However the absolute essence has adopted certain determination and has descended from the position of absoluteness and absence of determination. Thus the reality of creation, from the perspective of Mulla Sadra, is nothing but limitation and determination of the unique absolute essence of God. Creatures are considered as the determinations of the very absolute existence. Of course, God — glory be to Him — is not the very essence of any creature, and no creature is the very essence of God.},
keywords = {Creation, particular gradation of existence, copulative existence, particular unity of existence, Ethical -educational manifestations, },
title_fa = {چیستى آفرینش از نگاه ملّاصدرا},
abstract_fa ={داشتن تصویرى روشن از حقیقت آفرینش، هم درکى صحیح از چگونگى ارتباط انسان با آفریدگارش به دست مى دهد و هم مى تواند زمینه بندگى بهتر در برابر او را فراهم آورد. با عنایت به جامعیت فلسفه ملّاصدرا، پرسش این است که وى چه تصویرى از حقیقت آفرینش ارائه مى دهد؟ آنچه از مطالعه آثار ملّاصدرا به دست مى آید این است که وى، در پرتو نظریه وحدت شخصى وجود، آفرینش را در قالب نظریه «تجلى» تصویر مى کند. برپایه این تصویر، وجود مطلق، که داراى همه کمالات وجودى است، مخلوقات را با فرایند تنزل و تجلى پدید مى آورد. آنچه در جریان تجلى و ظهور روى مى دهد، ظاهر شدن صفات و کمالات پنهان وجود مطلق است؛ مطلقى که خود در دل تعینات و ظهورات حضور دارد؛ ولى ذات مطلقى که تعینى را پذیرفته، و از مقام اطلاق و بى تعینى تنزل یافته است. به این ترتیب حقیقت آفرینش، در نگاه ملّاصدرا، چیزى جز مقید و متعین شدن ذات یگانه و مطلق الهى نیست، و مخلوقات، تعینات همان وجود مطلق به شمار مى آیند. البته خداى سبحان عین ذات هیچ مخلوقى نیست و هیچ مخلوقى نیز عین ذات خداوند شمرده نمى شود.
},
keywords_fa = {وجود رابط ,آفرینش (خلقت) ,تشکیک خاصى وجود ,وحدت شخصى وجود ,تجلى و تشأن ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/2380},
eprint = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/sites/marefatfalsafi.nashriyat.ir/files/article-files/1_OP.PDF}
}