@article {
author = {Yousefi, Mohammad Taghi},
title = {رابطه نفس و بدن در نگاه ملّاصدرا},
journal = {معرفت فلسفی 34، زمستان 1390},
volume = {9},
number = {2},
pages = {147-180},
year  = {2012},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {This article deals with Mulla Sadra’s theory about soul-body relationship, which is one of the most debated issues in the history of philosophy. His theory has some points of convergence with that of the Peripatetic theory, but Mulla Sadra thinks it impossible for an immaterial entity to connect to a material one. Benefiting from his general principles such as the principality and gradation of existence, substantial motion, and the integration of matter and form through unification, Mulla Sadra comes up with the theory of the essential integration of soul and body through unification. He considers the reality of soul to be relational, which comes to existence in the form of a purely material and physical entity. It gradually, and as a result of substantial motion, moves toward immateriality while maintaining its previous levels and it is by becoming material-imaginal at the second stage, and may arrive at the level of material-imaginal-intellectual too. As a natural consequence, Mulla Sadra believes in the theory of the unity of the soul and its faculties. On the basis of this theory, he interprets the interrelation between soul and body as an interrelation between different levels of one entity.},
keywords = {soul, Body, Body-soul Relationship, Essential Relation, Accidental Relation, unity, Integration through Unification, Physical Origination, Spiritual Survival, Substantial Intensifying Motion., },
title_fa = {رابطه نفس و بدن در نگاه ملّاصدرا},
abstract_fa ={مسئله رابطه نفس و بدن، مسئله‏اى بحث‏انگیز در حوزه علم‏النفس فلسفى است. ملّاصدرا نیز همچون حکماى مشاء در این‏باره نظریه‏پردازى کرده و به دستاوردهایى کم‏نظیر دست یافته است. در این مقاله به دنبال تبیین دیدگاه او درباره این مسئله‏ایم. ملّاصدرا با برخى از آموزه‏هاى مشائین درباره نفس موافق است، ولى رابطه بین موجود مادى و مجرد را ناممکن مى‏داند. وى با بهره‏گیرى از اصول فلسفى عام خویش، همچون اصالت و تشکیک وجود، حرکت جوهرى، و سرانجام ترکیب اتحادى ماده و صورت، به ترکیب اتحادى و ذاتى نفس و بدن نایل مى‏شود. وى حقیقت نفس را حقیقت تعلقى مى‏داند. به نظر ملّاصدرا نفس در آغاز جسمانى و مادى محض است؛ ولى رفته‏رفته با حرکت جوهرى اشتدادى، ضمن حفظ مرتبه پیشین، به سمت تجرد پیش مى‏رود؛ یعنى نخست مادى محض است؛ سپس مادى ـ مثالى مى‏شود و ممکن است به مرتبه مادى مثالى عقلى نیز برسد. بازتاب طبیعى رابطه اتحادى نفس و بدن، و بهره نفس از ساحت مادى و تجردى، نظریه وحدت نفس و قواست که وى بر آن پافشارى مى‏کند. بر پایه این دیدگاه تأثیر و تأثر دوجانبه نفس و بدن، به تأثیر در میان مراتب تفسیر مى‏شود.
},
keywords_fa = {نفس ,جسمانیه‏ الحدوث ,بدن ,ترکیب اتحادى ,رابطه نفس و بدن ,رابطه ذاتى ,رابطه عرضى ,اتحاد ,روحانیه‏البقاء ,حرکت جوهرى اشتدادى ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/2361},
eprint = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/sites/marefatfalsafi.nashriyat.ir/files/article-files/6_OP_0.PDF}
}