@article {
author = {Sajedi, Abolfazl},
title = {هستى ‏شناسى معنا},
journal = {معرفت فلسفی 34، زمستان 1390},
volume = {9},
number = {2},
pages = {85-113},
year  = {2012},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {What is the reality of meaning? Is it a subjective or an objective category, or is it a third one? What is the relation between meaning and usage? These are some key issues in the ontology of meaning. Knowing the reality of meaning is a basic step toward analyzing different propositions. Some Western philosophers of language consider meaning to be the same as an instance, and some others regard it as the relation between a word and its instance. John Luck thinks of meaning as a subjective idea, while some others look in the objective and behavioral expressions for meaning. Wittgenstein, in his earlier philosophical life, emphasized on the picture theory of meaning, while later on suggested the use theory (or instrumental theory) of meaning. John Austin accepted the use theory too.
The author explains and evaluates different theories, and then brings up his own theory in this regard. He believes that meaning is the mental image itself, without taking its subjectivity into consideration. In other words, meaning is the same as the designated (or known) per essentia vis-à-vis concept and instance (known per accident).
},
keywords = {ontology, meaning, Instance Theory, Former Wittgenstein, Linguistic Act, John Austin, Usul, Vad’ & Maudu’- lah., },
title_fa = {هستى ‏شناسى معنا},
abstract_fa ={حقیقت معنا چیست؟ مقوله‏اى ذهنى است یا خارجى؟ و یا امرى متفاوت با آن دو؟ چه رابطه‏اى است میان معنا و کاربرد؟ اینها برخى از پرسش‏هاى کلیدى در باب هستى‏شناسى معنایند. شناخت حقیقت معنا، گامى بنیادین براى تحلیل انواع گزاره‏هاست. در تبیین ماهیت معنا، آراى متفاوتى میان فیلسوفان به ویژه فلاسفه زبان در غرب مطرح است. برخى معنا را همان مصداق، و برخى آن را رابطه میان لفظ و مصداق مى‏دانند. جمعى از جمله جان لاک، معنا را تصور یا نوعى ایده ذهنى برمى‏شمارند. کسانى نیز حقیقت معنا را در واکنش‏هاى رفتارى و خارجى افراد به کلمات جست‏وجو مى‏کنند. ویتگنشتاین در مرحله اولیه زیست فلسفى خود بر «نظریه تصویرى معنا» تکیه داشت؛ اما بعدها دیدگاه کاربردى یا ابزارى معنا را مطرح کرد. جان آستین نیز همچون ویتگنشتاین تکیه خود براى تحلیل معنا را بر کاربرد قرار داد. در میان اندیشمندان اسلامى، علماى اصول، اغلب در بحث از حقیقت وضع و رابطه آن با موضوعٌ‏له به این مسئله پرداخته‏اند. در نوشتار پیش‏رو پس از تبیین و ارزیابى دیدگاه‏ها، نظر برگزیده را بیان مى‏کنیم. بر این اساس، معنا همان صورت ذهنى است، بدون لحاظ ذهنیت. به عبارت دیگر، معنا مساوى محکى یا معلوم بالذات است که در برابر مفهوم (حاکى) و مصداق (معلوم بالعرض) است.  
},
keywords_fa = {معنا ,هستى‏شناسى ,نظر به مصداقى ,ویتگنشتاین متقدم ,کنش‏ گفتارى ,جان آستین ,علم اصول ,وضع و موضوعٌ‏له. ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/2359},
eprint = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/sites/marefatfalsafi.nashriyat.ir/files/article-files/4_OP_0.PDF}
}