@article {
author = {, Mohammad and Beheshti , Ahmad},
title = {بررسى برخى پیامدهاى رویکرد نوین دو حوزه سینوى ـ صدرایى در معرفت‏ شناسى قوه خیال},
journal = {معرفت فلسفی 34، زمستان 1390},
volume = {9},
number = {2},
pages = {63-84},
year  = {2012},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {In the tenth Namat of Ibn Sina’s Isharat, his philosophical discourse about the faculties of imagination and common sense takes a new form. He attributes to them understanding and maintaining images that transcend matter, belong to the world of unseen and the supreme dominion, and are conceived through vision and non-conceptual knowledge. This approach has epistemological consequences: solving the dilemma of materiality/ immateriality of imagination in Ibn Sina, and his implied admission to substantial motion and activeness of nafs in the process of understanding. Mulla Sadra, however, considers imagination and common sense as one faculty. He introduces the common theory of the materiality of this faculty as an obstacle to accepting bodily resurrection. Instead, he suggests brain to be the locus of manifestation for imagination, and not its place. He ascribes three characteristics to imagination, i.e. imaginal immateriality, creativity, and comprising the opposites, which make possible the explanation of bodily resurrection and angelic metempsychosis. },
keywords = {imagination, immateriality, Dynamism of Nafs, creativity, Bodily Resurrection, Metempsychosis., },
title_fa = {بررسى برخى پیامدهاى رویکرد نوین دو حوزه سینوى ـ صدرایى در معرفت‏ شناسى قوه خیال},
abstract_fa ={در نمط دهم کتاب اشارات، گفتمان فلسفى ابن‏سینا در باب قوه خیال و حس مشترک صورتى نو به خود گرفته است. وى در ذیل کارکردهاى این دو قوه، ادراک و حفظ صورى را لحاظ مى‏کند که به لحاظ وجودشناختى، متعالى از ماده بوده، در عالم غیب و ملکوت حضور دارند و به گونه مشاهده و از طریقى غیرحصولى براى نفس به دست مى‏آیند. لحاظ این رویکرد به نتایجى چند در قلمرو معرفتى حکمت سینوى مى‏انجامد. از جمله این پیامدها مى‏توان به حلّ معماى تجرّد یا مادّیت خیال نزد ابن‏سینا، اذعان ضمنى وى به نظریه حرکت جوهرى و لحاظ فاعلیت و پویایى نفس در فرایند ادراک اشاره کرد. در حوزه صدرایى، ملّاصدرا حسّ مشترک و خیال را قوه‏اى واحد لحاظ مى‏کند. وى یکى از علل دشوارى پذیرش معاد جسمانى را در نحوه نگرش جمهور به این قوه و لحاظ مادى آن مى‏داند و دماغ را مظهر خیال به شمار مى‏آورد، نه محل آن. او به جهت جنبه عرفانى فلسفه خویش، قوه خیال را داراى سه ویژگى تجرّد مثالى، خلاقیت و جامعیت اضداد مى‏داند. از جهت دین‏شناختى، به واسطه این سه ویژگى، مسئله معاد جسمانى و وقوع تناسخ ملکى به گونه‏اى اتم تبیین مى‏شود.
},
keywords_fa = {خلّاقیت ,خیال ,معاد جسمانى ,تجرّد ,پویایى نفس ,تناسخ. ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/2358},
eprint = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/sites/marefatfalsafi.nashriyat.ir/files/article-files/3_OP_0.PDF}
}