@article {
author = {, Ghodratollah},
title = {علم‏گرایی انسان‏محور کانت و تأثيرات آن بر نظريه اخلاقى و دينى او},
journal = {معرفت فلسفی 19، بهار 1387},
volume = {5},
number = {3},
pages = {245-275},
year  = {2008},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {علم‏گرایی انسان‏محور کانت و تأثيرات آن بر نظريه اخلاقى و دينى او},
abstract_fa ={نگرش کانت به علم، به ویژه علم تجربی و پیشرفت‏های فزاینده آن و سپس تبیین و نقّادی مابعدالطبیعه بر این اساس، پس از او تأثیرات گسترده‏ای داشته است که هنوز هم ادامه دارد. در این فرایند، کانت معیارهای علم یقینی را، که متأثر از علوم تجربى‏اند، در امکان صدور حکم تألیفی، تجربی بودن، محدودیت در عرصه تجربه و مانند آن ذکر کرده و مابعدالطبیعه و دین را از حوزه یقین علمی خارج ساخته است. از سوی دیگر، کانت از ادامه‏دهندگان خط فکر انسان‏محوری (سوبژکتیویسم) در غرب است و تا حدّی آن را به اوج رسانده. در نتیجه این امر، انسان کانتی ضمن محدود شدن در عرصه عالم پدیدار، تنها خود را محور هستی و حقیقت مى‏پندارد که با محرومیت از مابعدالطبیعه عقلانی، تلاش دارد برای خود، اخلاق و دین مورد نظر را وضع نماید. ویژگی این اخلاق آن است که صرفا یک اخلاق انسانی و تنها در خدمت خواست‏ها و تمایلات انسان قرار دارد و از هرگونه معیار و ارزش‏های الهی تهی است. این ویژگی در نگرش دینی کانت نیز تداوم مى‏یابد، تا آنجا که او اخلاق را اساس دین دانسته و برای انسان‏ها دین اخلاقی عقلانی تهی از مبدأ الهی تجویز کرده است. این همان انسانی کردن حقایق الهی و راززدایی از هستی توسط کانت و مهم‏ترین نتیجه آن نسبى‏گرایی است.
},
keywords_fa = {تکلیف ,اراده ,سعادت ,فضیلت ,تجربه ,انقلاب کوپرنیکی ,انسان‏محوری ,انسانی شدن ,دین. ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/2316},
eprint = {}
}