@article {
author = {, Seyyed Abdul Raouf},
title = {تأمّلی در روش شناسی فلسفه سیاسی رالز},
journal = {معرفت فلسفی 15، بهار 1386},
volume = {4},
number = {3},
pages = {37-},
year  = {2007},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {تأمّلی در روش شناسی فلسفه سیاسی رالز},
abstract_fa ={اگر فلسفه سیاسی مانند دیگر رشته های علمی، روش شناسی خاص خود را دارد، پس روش شناسی ویژه فلسفه سیاسی جان رالز چیست؟ آیا روش او همان روش معروف «قراردادگرایی» است یا چیزی غیر از آن؟ بر فرضی که روش او «قراردادگرایی» باشد، آیا این قراردادگرایی از نوع کانتی آن است که از «ساخت گرایی» عبور می کند و به «وظیفه گرایی» منتهی می گردد، یا از نوع هابزی آن است که به چیزی مانند سازش و مصالحه بسنده می نماید؟
نویسنده برای یافتن پاسخی به پرسش هایی از این دست، ابتدا به اهمیت مبحث «روش شناسی» اشاره می کند، سپس می کوشد روش شناسی رالز را از طریق تبیین «وضع نخستین» او و تشریح وجوه شاخص آن نشان دهد و سرانجام، روش شناسی او را با عنایت به کلمات شارحانش مورد ارزیابی قرار می دهد.},
keywords_fa = {وظیفه گرایی ,وضع نخستین ,وضع طبیعی ,قراردادگرایی ,ساخت گرایی ,انسجام گرایی ,امتناع معرفتی ,موازنه تأمّلی. ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/2288},
eprint = {}
}