TY  - JOUR
ID  - 2263
TI  - کواین و اشکالات او به منطق موجّهات
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 4
LA  - fa
SN  - 1735-4545
AU  - Morteza, 
AD  - 
Y1  - 2008
PY  - 2008
VL  - 5
IS  - 2
SP  - 189EP  - 216منطق موجّهات ,ضروری ,ممکن ,مصداقی بودن ,معنایی بودن ,جهان‏های ممکن ,ذات‏باوری ,ابهام مصداقی ,DO  - 
AB  - در بین منطق‏دانان کلاسیک و جدید، غیر از کواین، هیچ فیلسوف یا منطق‏دانی با بحث «موجّهات» یا «نظاممنطق موجّهات»، به طور جدّی مخالفت نکرده است. در منطق موجّهات، از احکام ضروری و ممکن بحثمی‏شود؛ احکامی که به نوعی در آنها دو مفهوم «ضرورت» و «امکان» به کار رفته است. کواین زمینه‏هایی را که دارای شکل «ضرورتا...» و «به طور ممکن...» هستند، «زمینه‏های موجّه» می‏نامد وآنها را از نظر ارجاعی، مبهم می‏داند. در عین حال، زمینه‏های دیگری مانند «می‏داند که...»، «می‏گوید که...» و«شک دارد که...» را هرچند از نظر ارجاعی مبهم دانسته، ولی موجّه نمی‏نامد. در این تحقیق، منظور از«زمینه‏های موجّه» و «منطق موجّهات»، زمینه یا منطقی است که در آن، مفاهیم موجّه «ضروری» و «ممکن» بهکار رفته است. عمده‏ترین اشکالات منطق موجّهات از نظر کواین عبارتند از: 1) زبان منطق موجّهات از نظر مصداقیابهام دارد. 2) این منطق ما را وادار به پذیرش ذات‏باوری می‏کند و ذات‏باوری خود دارای مشکلاتی است. 3)مهم‏ترین مشکل، آن است که پذیرش آن، به نتایج متناقض می‏انجامد، و سرانجام، 4) حتی اگر مشکلذات‏باوری هم حل شود، تمایز «ضرورت» و «امکان» تمایزی متافیزیکی و مبهم است. بنابراین، در هرصورت، باید منطق موجّهات را کنار بگذاریم.
UR  - https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/2263
L1  - ER  -