@article {
author = {, Morteza},
title = {کواین و اشکالات او به منطق موجّهات},
journal = {معرفت فلسفی 18، زمستان 1386},
volume = {5},
number = {2},
pages = {189-216},
year  = {2008},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {کواین و اشکالات او به منطق موجّهات},
abstract_fa ={در بین منطق‏دانان کلاسیک و جدید، غیر از کواین، هیچ فیلسوف یا منطق‏دانی با بحث «موجّهات» یا «نظاممنطق موجّهات»، به طور جدّی مخالفت نکرده است. در منطق موجّهات، از احکام ضروری و ممکن بحثمی‏شود؛ احکامی که به نوعی در آنها دو مفهوم «ضرورت» و «امکان» به کار رفته است. کواین زمینه‏هایی را که دارای شکل «ضرورتا...» و «به طور ممکن...» هستند، «زمینه‏های موجّه» می‏نامد وآنها را از نظر ارجاعی، مبهم می‏داند. در عین حال، زمینه‏های دیگری مانند «می‏داند که...»، «می‏گوید که...» و«شک دارد که...» را هرچند از نظر ارجاعی مبهم دانسته، ولی موجّه نمی‏نامد. در این تحقیق، منظور از«زمینه‏های موجّه» و «منطق موجّهات»، زمینه یا منطقی است که در آن، مفاهیم موجّه «ضروری» و «ممکن» بهکار رفته است. عمده‏ترین اشکالات منطق موجّهات از نظر کواین عبارتند از: 1) زبان منطق موجّهات از نظر مصداقیابهام دارد. 2) این منطق ما را وادار به پذیرش ذات‏باوری می‏کند و ذات‏باوری خود دارای مشکلاتی است. 3)مهم‏ترین مشکل، آن است که پذیرش آن، به نتایج متناقض می‏انجامد، و سرانجام، 4) حتی اگر مشکلذات‏باوری هم حل شود، تمایز «ضرورت» و «امکان» تمایزی متافیزیکی و مبهم است. بنابراین، در هرصورت، باید منطق موجّهات را کنار بگذاریم.
},
keywords_fa = {منطق موجّهات ,ضروری ,ممکن ,مصداقی بودن ,معنایی بودن ,جهان‏های ممکن ,ذات‏باوری ,ابهام مصداقی ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/2263},
eprint = {}
}