@article {
author = {, Abdolali and Mirzai, Sedigheh},
title = {متعلّق جعل و ملاک مجعولیت در آراى حکماى مسلمان},
journal = {معرفت فلسفی 32، تابستان 1390},
volume = {8},
number = {4},
pages = {167-187},
year  = {2011},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {The term, “ja‘l” (creation) has a number of meanings, but it is consensual among Muslim philosophers that its object is reality itself. But what exactly is reality itself? Is it existence, or quiddity, or becoming which is created?  
This article examines three major theories in this regard: those of Peripatetics, Ishrāqis, and the Transcendental Philosophy of Mulla Sadra. There is a dispute about the exact ideas of the Peripatetic and the Ishraqi schools; some ascribe to them the idea of the creation of quiddity, while others interpret their theories in a way that the creation of becoming could be understood, and still others believe that they meant existence was the object of creation. Mulla Sadra’s final theory in analyzing the cause-effect relation comes to the point that there is only one real and self-subsistence existence, and it is God’s essence, and others are His self-disclosures. On this basis, there will remain no room for createdness, because God’s existence is real which is beyond creation, and others have no real existence and stop short of creation. 
},
keywords = {Ja‘l, Creation, Createdness, Essential Object of Creation, Relative Existence, Quiddity, Becoming., },
title_fa = {متعلّق جعل و ملاک مجعولیت در آراى حکماى مسلمان},
abstract_fa ={کلمه «جعل» معانى گوناگونى دارد. افاده اصل واقعیت در معناى جعل مورد اتّفاق حکماى مسلمان است؛ امّا مصداق اصل واقعیت، یعنى وجود، ماهیت یا صیرورت، محلّ نزاع مى‏باشد. متأخرّان در تبیین نظر حکماى مشّایى و اشراقى نیز وحدت نظر ندارند. عدّه‏اى صیرورت را، و گروهى ماهیت را متعلّق جعل در اندیشه متقدّمان مسلمان دانسته‏اند. برخى نیز بر این باورند که از آثار این بزرگان، بوى مجعولیت وجود به مشام مى‏رسد. در حکمت متعالیه، بر پایه اصالت وجود و تقسیم دوضلعى آن به رابط و مستقل، ملاک مجعولیتْ رابط بودن است؛ از این طریق، مجعولیت ماهیت و اتّصاف منتفى مى‏گردد. نظر نهایى صدرایى در تحلیل رابطه علّى و معلولى به اینجا مى‏رسد که تنها یک وجود حقیقى و نفسى محقّق است که آن ذات خداوند مى‏باشد، و ماسوا تجلّیات و شئونات او هستند. در این صورت، مجعولیت نیز مصداقى نخواهد داشت. وجود حقیقى خداست که فوق جعل است و بقیه، وجود حقیقى نداشته و دون جعل‏اند.
},
keywords_fa = {ماهیت ,وجود رابط ,جعل ,مجعول بالذّات ,صیرورت. ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/2253},
eprint = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/sites/marefatfalsafi.nashriyat.ir/files/article-files/7_OP_1.PDF}
}