@article {
author = {, Maryam},
title = {بررسى نقش اصالت وجود یا ماهیت در نظریه پیدایش جهان از مکتب شیراز تا مکتب خراسان},
journal = {معرفت فلسفی 32، تابستان 1390},
volume = {8},
number = {4},
pages = {137-165},
year  = {2011},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {The problem of world’s origination has been a hot issue throughout the history of philosophy and theology, including Islamic philosophy and theology. One of the major factors that led thinkers to take different stances on this question was the debate over the principality of existence/quiddity.
This article is an attempt to assess the role of this debate on the issue of the origination of the world in the Islamic milieu. It will study Allamah Davāni, as a representative of Shiraz School in 9th and 10th centuries A.H, who based his theory of “eternal creation” on the principality of quiddity and “theosophical tasting”. According to this theory, the world of eternity (dahr) is changeless and encompasses the temporal world, and therefore, its entities lack time, flux, and quantity. The article will study an opposite theory belonging to Mulla Sadra, as an eminent representative of Isfahan School, who establishes his theory of temporally perpetual creation on the principality of existence. His idea of essential origination is based on “existential poverty” and “contingency by poverty” which is different from other philosophers. And finally, it comes to Sabzevāri, from the School of Khorāsān, who suggests the theory of “nominal origination” with a mystical approach.
},
keywords = {Created Thing, World’s Origination, Temporal Origination, External Creation, Essentiol Origination, Nominal Origination, Quiddity, existence, Mulla Sadra, },
title_fa = {بررسى نقش اصالت وجود یا ماهیت در نظریه پیدایش جهان از مکتب شیراز تا مکتب خراسان},
abstract_fa ={همواره، یکى از اصلى‏ترین مسائل فلسفه و کلام بحث «پیدایش عالم» بوده است که در ادوار مختلف تاریخى، اندیشمندان مواجهه گوناگونى با آن داشته‏اند. علّامه دوانى به عنوان یکى از نمایندگان مکتب فلسفى شیراز (در قرن‏هاى نهم و دهم)، با اعتقاد به اصالت ماهیت و طرح نظریه «ذوق تأله»، به طرح حدوث دهرى عالم پرداخت که نظریه‏اى خاص در باب آفرینش عالم است. تلقّى وى درباره حدوث دهرى تفاوت مهمّى با متکلّمان و فلاسفه دارد. از نظر وى، «عالم دهر» جهانى لایتغیّر و محیط بر عالم زمان است که موجودات آن فاقد زمان، سیلان، و مقدار مى‏باشند. ملّاصدرا (نماینده برجسته مکتب اصفهان)، با اعتقاد به اصالت وجود و طرح حدوث تدریجى زمانى، به تلقّى جدیدى در مورد حدوث عالم دست مى‏یابد. تفسیر وى از حدوث ذاتى نیز با توجه به نظریه فقر وجودى «امکان فقرى»، متفاوت با نظر سایر فلاسفه است. حاج ملّاهادى سبزوارى (فیلسوف مکتب خراسان)، با رویکردى کاملاً عرفانى، نظریه حدوث اسمى را مطرح نموده است. این مقاله نقش اصالت وجود یا ماهیت را در شکل‏گیرى نظریه «حدوث» نزد حکماى یادشده بررسى مى‏کند.
},
keywords_fa = {ملّاصدرا ,ماهیت ,وجود ,حادث ,حدوث عالم ,حدوث زمانى ,حدوث دهرى ,حدوث ذاتى ,حدوث اسمى ,جلال‏الدین دوانى ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/2252},
eprint = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/sites/marefatfalsafi.nashriyat.ir/files/article-files/6_OP_1.PDF}
}