@article {
author = {Jafari, Mohammad},
title = {تبیین و نقد نظریه کانت درباره ماهیت صدق},
journal = {معرفت فلسفی 29، پاییز 1389},
volume = {8},
number = {1},
pages = {165-182},
year  = {2010},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {Kant’s theory of truth is of great import because of his influence on the developments in the field of theory of knowledge in the last three centuries. He wrote his Critique of Pure Reason to answer the question of the relation between the object and the subject of knowledge.

The correspondence theory was the single official theory about the nature of truth before Kant. That is why both rationalists and empiricists –despite their main differences— shared the idea of subject-object dualism. Barkley was an exception who walked over the boundaries of realism into the realm of idealism. Kant has no firm position in this regard. In his Prolegomena, he accepts noumena-phenomena dualism, while in his Critique of Pure Reason, he does not acknowledge an independent status for phenomena in the mind. However, he insists on the lack of knowledge of noumena and on epistemic priority of subject over object. In this way, Kant does not believe in the correspondence  theory  of  truth,  and  is  considered  the  founder  of  the coherence theory of truth. The author in this article tries to shed light of different aspects of Kant’s theory of truth and to criticize its claim as well as Kant’s arguments for it.
},
keywords = {Correspondence Theory of Truth, Coherence Theory of Truth, Kant, Object, subject, realism, Idealism., },
title_fa = {تبیین و نقد نظریه کانت درباره ماهیت صدق},
abstract_fa ={بررسى نظرگاه کانت درباره چیستى صدق، به لحاظ تأثیرگذارى این اندیشمند در تحوّل‏هاى مربوط به مباحث معرفت‏شناسى در سه قرن اخیر، از اهمیتى بسزا برخوردار است. کانت کتاب نقّادى عقل محض را در پاسخ به چگونگى نسبت میان اندیشنده و ابژه (متعلّق شناخت) به رشته تحریر درآورد. تنها نظریه رسمى پیش از کانت در مورد ماهیت صدق، «نظریه مطابقت» بوده است و لذا هم عقل‏گرایان و هم تجربه‏گرایان، با وجود اختلاف فکرى، بر تمایز میان ذهن و عین تأکید داشتند. امّا در این میان، بارکلى نحله‏اى دیگر را پایه‏گذارى کرد و با طرح وحدت ذهن و عین، از مرز رئالیسم گذشت و به ایده‏آلیسم روى آورد. کانت در مواجهه با این بحث، موضع روشنى نداشته، و در تمهیدات تمایز میان نومن و فنومن را پذیرفته است. او در نقد عقل محض، نومن را به عنوان ساحتى مستقل از ذهن به رسمیت نمى‏شناسد و از فاصله خود با ایده‏آلیسم مى‏کاهد. البته، این اضطراب معرفتى، تفاوتى در نظریه صدق کانت ایجاد نمى‏کند؛ زیرا در هر صورت، او بر عدم علم به نومن، و تقدّم معرفت‏شناختى سوژه بر ابژه تأکید دارد. با این توصیف، کانت معتقد به نظریه مطابقت نبوده و طرفدار و پایه‏گذار نظریه انسجام‏گروى محسوب مى‏شود. در این مقاله، ابعاد و زوایاى دیدگاه کانت را بررسى و مؤلّفه‏هاى آن را نقد خواهیم کرد.  
},
keywords_fa = {کانت ,رئالیسم ,نظریه مطابقت ,انسجام‏ گروى ,ابژه ,سوژه ,ایده‏آلیسم. ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/212},
eprint = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/sites/marefatfalsafi.nashriyat.ir/files/article-files/7_0.pdf}
}