@article {
author = {Beheshti , Ahmad and Yaghoubian, Mohammad Hasan},
title = {حقیقت تشکیکى وحى در هندسه حکمت متعالیه},
journal = {معرفت فلسفی 29، پاییز 1389},
volume = {8},
number = {1},
pages = {107-132},
year  = {2010},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1735-4545},
eissn = {2980-8294},
doi = {},
abstract = {Mulla Sadra as a comprehensive thinker, reviews various philosophical, theological, and mystical approaches  to the problem of revelation and its essence, and tries to assimilate all the different elements in his predecessors’ interpretations into his own epistemological view in this regard. This is why one encounters three approaches in Sadr al-Muta’allihin’s various works that he works toward their unification and solving their inconsistencies.

The authors in this article try to show that Mullah Sadra connects different approaches with diverse foundations into the geometry of his Transcendental Philosophy in order to argue for the idea that the essence of revelation is an existential  fact,  rather  than  a  quiddity.  As  a  result,  it  has  a  gradational character which begins with the Imperative Qur’an (Qur’an Amri) and ends with the Created Furqān (Furqān Khalqi). Such an understanding of revelation brings with it a special understanding of the Qur’an with an existential   flavor.   His   attention   to   diverse   levels   and   dimensions   of revelation has prevented him from falling prey to reductionism by reducing revelation to one of its  features,  such as  its  verbal discourse or  rational understanding.
},
keywords = {transcendental philosophy, revelation, Essence of Vahy, Mulla Sadra, Gradational Existence of Revelation, The Qur’an., },
title_fa = {حقیقت تشکیکى وحى در هندسه حکمت متعالیه},
abstract_fa ={ملّاصدرا به عنوان متفکرى جامع‏نگر، رویکردهاى فلسفى، عرفانى، و کلامى گوناگونى را در باب چیستى وحى بررسى کرده و کوشیده است تا عناصر مختلف اندیشه متفکّران پیش از خود را در نگاه معرفتى‏اش هضم کند. از این‏رو، در آثار گوناگون صدرالمتألّهین، سه رویکرد قابل مشاهده است که وى براى وحدت‏بخشى و جامعیت، به سمت حلّ تعارضات این رویکردها حرکت مى‏کند. نویسندگان در این مقاله تلاش مى‏کنند نشان دهند که ملّاصدرا رویکردهاى مختلف و مبانى متنوّع را در هندسه حکمت متعالیه به یکدیگر مى‏پیوند تا مشخّص شود که رابطه وحیانى و حقیقت وحى، به جاى آنکه حقیقتى ماهوى باشد، حقیقتى وجودى است. و به تبع، وجودى بودن است که در مراتب مختلف هستى قابل تشکیک است و در بستر مراتب هستى، از قرآن امرى تا فرقان خلقى، سیّالیت و تدرّج دارد. این وحى‏شناسىْ قرآن‏شناسى خاصّى را براى ملّاصدرا به ارمغان مى‏آورد که رنگ‏وبوى وجودى دارد. توجه به مراتب و ابعاد مختلف حقیقت وحى، نظرگاه او را از فروکاهش‏گرایى به یکى از ساحت‏هاى معرفتى وحى نظیر کلام لفظى، معرفت عقلانى، و... مصون مى‏دارد.
},
keywords_fa = {حکمت متعالیه ,ملّاصدرا ,وحى ,حقیقت وحى ,وجود تشکیکى وحى ,قرآن‏شناسى. ,},
url = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/node/210},
eprint = {https://marefatfalsafi.nashriyat.ir/sites/marefatfalsafi.nashriyat.ir/files/article-files/5_0.pdf}
}