سال پانزدهم، شماره چهارم، پياپي 60، تابستان 1397
عبدالله فتحی / استاديار گروه فلسفه مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره abdollahfathy@yahoo.com
مجتبی مصباح / دانشیار گروه فلسفه مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره m-mesbah@Qabas.net
دريافت: 30/06/96 پذيرش: 8/2/97
چکیده
گزاره‌های ناظر به امور رایج زندگی، دربردارنده امور خاصی همچون آدرس، خانه، پول، حساب بانکی، حوزه، دانشگاه، رئیس‌جمهور، تورم و قانون هستند که در زمره واقعیت‌های عینی مثل اوصاف وجودی اشیا قرار ندارند. در ادبیات فلسفه اسلامی، این امور را امور اعتباری نامیده‌اند و معمولاً هیچ واقعیت وجودشناختی‌ای برایشان قائل نیستند؛ اما پرسشهای فلسفی جدی و حلنشدهای در این باره مطرح است. در میان این پرسش‌ها دو چیز بهروشنی از یکدیگر قابل تمییز است: یکی اعتبار به عنوان فعلی که منشأ تحقق امور اعتباری است و دیگری خود امور اعتباری. در این مقاله، بخشی از مباحث مربوط به اعتبار بررسی می‌شود. مسئله اصلی مقاله این است که اعتبار، چه ویژگی‌های هستیشناختیای دارد؟ در ذیل این پرسش، به مسائل فرعی‌تری همچون نسبت این فعل و آگاهی، مادی یا مجرد بودن آن و نیز چیستی غایت آن پرداخته شده است.
کلیدواژه‌ها: اعتبار، امور اعتباری، فعل ذهنی، قصد، آگاهی، حیث التفاتی، زمینه و محتوای اعتبار.
