نوصدراییان

سال هفدهم، شماره دوم، پياپي 66، زمستان 1398

محسن فكوري / دانشجوي دكتري گروه فلسفه، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامي، نجف‌آباد، ايران    mohsen.f.580@gmail.com
محسن فهيم / استاديار گروه فلسفه، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامي، نجف‌آباد، ايران    Fahimmohsen54@gmail.com
مجتبي جعفري / استاديار گروه معارف دانشكده علوم انساني دانشگاه آزاد اسلامي خميني‌شهر    Mojtaba_jafarie@yahoo.com
دريافت: 17/11/97                  پذيرش: 30/06/98
چکيده
آموزه «تکامل نفس» به‌‌مثابه یکی از مهم‌ترین زوایای نفس‌شناسی فلسفی، بیانگر استکمال وجودی نفس در دو حوزه نظری و عملی است و نوشتار حاضر با روش توصیفي ـ تحلیلی به واکاوی آن در اندیشه صدرالمتألهین و نوصدراییان پرداخته است. از رهگذر این جستار مشخص می‌شود که در منظومه حکمت متعالیه،‌ تکامل نفس در ساحت نظری در سایه آموزه فلسفی اتحاد عالم و معلوم محقق می‌شود و در کنار آن، آموزه اتحاد عامل و عمل نیز مطرح است. از جمله مهم‌ترین مبانی انسان‌شناختی تکامل نفس می‌توان «جوهریت نفس»، «حدوث جسمانی و بقای روحانی نفس» و «حرکت جوهری نفس» را نام برد. از جمله مهم‌ترین دستاوردهای تکامل نفس در حوزه انسان‌شناسی، می‌توان به «نقد نوع اخیرانگاری انسان» و «ماهیت‌نداری نفس» اشاره کرد.
کلیدواژه‌ها: تکامل نفس، اتحاد علم و معلوم، صدرالمتألهین، نوصدراییان.